Alles over Ton van de Ven, Voormalig creatief directeur van de Efteling

Werkwijze

Ton’s werkwijze

Ton’s werkwijze in de Efteling was heel spontaan. Hij werd nauwelijks geconfronteerd met een opdracht. Want die kende hij niet. Hij begon te tekenen, en op een gegeven moment komt daar een plaatje en een verhaaltje uit. Daarna worden de plaatjes uitgetekend, die verhuizen vervolgens naar architecten, welke constructies gaan verzinnen in de gehele situatie. Die constructies kwamen daarna weer terug op Ton’s tafel en tekende hij die weer door. Het was een soort van kaatsbal die heen en weer ging. En zo groeide een project gedurende de ontwikkeling.
Ton’s ideeën ontstonden voornamelijk in bed, dan ging hij toch nog weer alles bovenhalen, waar hij overdag mee bezig was geweest en dan kwamen er dikwijls toch heel andere ideeën bovendrijven dan waar hij op het werk mee bezig was.

Ton op reis

Ton houd van reizen en hij heeft veel gereisd. Hij heeft veel van wereld gezien. Ook door allerlei ontwikkelingen in de Efteling kwam hij in streken terecht waar hij anders niet terecht zou komen. Ton vindt het voordeel van die “zakenreisjes” dat het altijd LOL is. Want het zijn parken, want het is entertainment en amusement. Het zijn altijd mooie omgevingen, altijd leuke mensen, altijd wat te doen met wat entertainers om je heen. Het land dat het meeste indruk op Ton heeft gemaakt is in bijzonder Azië, waaronder bijvoorbeeld landen als Maleisië, Japan, Java en delen van China. Dat vindt hij mooier dan het rondhobbelen in Amerika. Ondanks dat Amerika ook zijn prachtige plekken heeft. Florida bijvoorbeeld. Want in Florida ligt Disney World. Daar is Ton vrij vaak geweest. Maar het landschap spreekt hem niet veel aan.

Ton’s tijd in Duitsland

Ton ging in 1967 voor 3,5 jaar naar Jagsthausen in Duitsland om zich te ontwikkelen in een internationaal opererend toeleveringsbedrijf voor de attractieparken en de entertainmentsector, de firma Heimo genaamd, waarvoor attractieparken bewegende figuren werden gemaakt. Hij werkte daar voor Anneliese Mordelt. Hij heeft daar ontwerpen geleverd en hij heeft met polyesters gewerkt en aan dat bedrijf zijn kennis van polyester en kunststof overgedragen. Toen hij daar werkte leek het een beetje dat sommige ontwerpen in de richting gingen van wat Joop Geesink in zijn Carnaval Festival deed. Hij nam daar dus een andere identiteit aan. Hij had in het concept van Anton Pieck gewerkt in de Efteling en dat kneep hem niet. Maar dat andere kneep hem ook niet. Dus het was geen echte van de Ven die daar acteerde. Het was iemand die acteerde voor een klant die ergens in een richting wilde.

Hij heeft zich ook nog bezig gehouden met een nieuwe markt, (toen was er nog geen sprake van spookslot in de Efteling), namelijk kermisondernemers. Toen heeft hij de eerste figuren voor spookhuizen gemaakt. Die werden vroeger door henzelf gemaakt. Ze maakte iets waar je met een wagen door de touwtjes reed waar het hartstikke donker was, waarvan je dan bang moest worden. Deze jongens van de kermis konden niet van een professionele kant iets vandaan halen waar zij iets mee konden. Dat was een succes voor Ton. Het was een erg leuke tijd voor Ton in Duitsland, hij is daar weg gegaan om de doodeenvoudige reden dat hij al twee kinderen had welke ook noodgedwongen met hem en zijn vrouw mee moesten naar Duitsland.

Ze spraken dus Duits op een gegeven moment. Wanneer hij in Duitsland zou blijven zouden zijn kinderen een Duitse opvoeding moeten krijgen en naar Duitse scholen moeten gaan. Hierdoor zou hij moeilijker uit Duitsland kunnen komen. Zijn maatje Jan verhoeven en Anton Pieck haalden hem over terug te komen naar de Efteling. Ze wilden graag dat Ton zich voor een project ging inzetten. In het boek “Kroniek van een sprookje” geschreven door H. van den Diepstraten vertelde Ton “Dat heb ik gelukkig gedaan, want het zijn tijden geworden die ik koester. Vooral ook doordat je met ‘gekke’, enorm gedreven en enthousiaste mensen samenwerkte.” Het kwam voor hem als een soort verlossing. Zijn kinderen konden zo toen precies op het juiste moment les krijgen in Nederland. Ze zaten in Duitsland namelijk al op de kleuterschool.

Lees verder over Ton nu